Korfbalster Marije Visser: “Met een sterke vrouw win je de wedstrijd”

Ze knipperde met haar ogen en zat ineens bij TeamNL Korfbal. Zo voelde het echt, vertelt Marije Visser. Ze was wel lekker aan het ballen, maar intussen ook net begonnen aan haar eerste baan als juf. Nu komt ze met Nederland uit op de World Games in China. Of ze al die veranderingen wel aan kan? “Ik ben een Fries, hè.”

Tussen haar trainingen op Papendal heeft Marije Visser even tijd om te praten. Met natte haren en een brede lach slaat ze het aanbod voor thee af. Ze is er eigenlijk nog niet helemaal van bijgekomen. Ze speelt nu met dé Fleur Hoek en Danielle Boadi en andere topkorfballers, mensen tegen wie ze altijd opkeek. Dat ze bij haar club al eens tegenover hen stond, vond ze al bijzonder. Maar nu zijn het haar teamgenoten.

Beslissend telefoontje

“Het is echt zo snel gegaan,” vertelt ze. Drie maanden geleden speelde ze nog gewoon bij haar club LDODK in het Friese Gorredijk. Zeker, het ging goed. Ze was met de beachvariant van korfbal, een opkomende sport die ook aanwezig is op de World Games, vorig jaar wereldkampioen geworden. Maar vooral had ze plezier. Ze was helemaal niet bezig zich in de kijker te spelen. Maar toen kwam opeens dat telefoontje van bondscoach Ard Korporaal: of ze zich wilde aansluiten bij TeamNL. “Tuurlijk had ik wel eens gedacht dat het vet zou zijn, maar ik had dit echt niet verwacht.”

Voor de klas

Inmiddels traint ze al een paar maanden mee en heeft ze haar eerste interland achter de rug. “Ik had een moment, in dat oranje shirt, dat ik op het veld stond en kinderen om een handtekening vroegen. Toen dacht ik echt: hoe ben ik hier terechtgekomen?!”

Even schakelen was het wel, vertelt Marije. Gewend om als spits te spelen, krijgt ze nu vaak een ondersteunende rol rondom de korf. “Ik denk dat de coach wil dat ik meer allround word.” Die omschakeling geldt niet alleen op het veld, maar ook daarbuiten: van trainen bij haar club rijdt ze nu naar Papendal, waar ze minimaal drie dagen per week traint. “Op werk vinden ze het helemaal fantastisch dat ik deze kans krijg en ze zijn heel flexibel. Ik ben minder dagen gaan werken. En na de vakantie sta ik nog maar één dag per week voor de klas, groep 5. Ik vind het belangrijk werk niet helemaal los te laten en iets naast het korfballen te blijven doen.”

Friese nuchterheid

Ze lacht: “Als mensen vragen wat ik in het dagelijks leven doe, zeg ik dat ik juf ben. Blijkbaar moet het nog een beetje doordringen dat ik nu vooral professioneel korfballer ben. Dat is toch die Friese nuchterheid, denk ik.”

Ze heeft haar klas verteld dat ze straks naar China gaat voor de World Games, een internationaal toernooi voor niet-olympische sporten. “Of ze echt snappen wat dat betekent, weet ik niet helemaal, maar ik kreeg wel grappige vragen. Hoe lang het vliegen is, en of ik dan een wisselbeker kan winnen. Er zitten ook kinderen in de klas die zelf korfballen, dus de sport is wel bekend. Het wordt, naast voetbal en kaatsen, veel gespeeld.”

Sterke vrouwen

Toch kan het imago van de sport nog wel een opfrisbeurt gebruiken, stelt Marije. “Het wordt nog steeds gezien als een suffe sport. Alle vooroordelen en grappen ken ik inmiddels: of we gemengd douchen, grappen over gooien met een zesje en dat de vrouwen voor spek en bonen meedoen.” Heel onterecht, benadrukt ze. “Het vergt juist veel verschillende kwaliteiten. En: met sterke vrouwen win je een wedstrijd. Het is dus precies het tegenovergestelde van wat vaak wordt gedacht.”

Ook als juf ziet ze de kracht van de sport. “Ik merk echt of kinderen in mijn klas een teamsport doen, en ook of ze korfballen. Jongens en meisjes gaan makkelijker met elkaar om. Ik vind het juist heel mooi dat deze sport gemengd is.”

Imago van korfbal

Dus: goed voor het imago dat TeamNL naar de World Games gaat, zegt ze. “Dan kunnen meer mensen zien wat korfbal echt inhoudt. En hopelijk groeit daardoor ook de concurrentie. Nu gaat nog steeds tussen Nederland, België en Taiwan. Ik hoop dat het ooit ook een olympische sport wordt. Ik vind het zó’n mooie sport.”

Kortetermijndoelen zijn er ook, zegt ze. “Ik weet dat ik pas net bij het team zit, maar ik hoop zó op een basisplaats in China. Die mentaliteit moet je ook wel hebben, anders moet je niet in het Nederlands team willen spelen.”