Wessel Keemink: “Ik hoop dat kinderen met diabetes mij zien en denken: het kan toch!”

Volleyballer Wessel Keemink heeft zijn hele topsportcarrière al diabetes type 1, maar hij weigert zich te laten definiëren door zijn aandoening. En waar andere routiniers zijn gestopt of een sabbatical nemen, zet de 32-jarige Schiedammer op weg naar LA 2028 zijn ervaring in om TeamNL te helpen verjongen.

Wessel Keemink is op weg naar de Olympische Spelen in Los Angeles de nieuwe aanvoerder van de volleyballers van TeamNL. Aan het begin van een nieuwe olympische cyclus is een aantal routiniers gestopt en stromen jonge spelers in. Daarnaast hebben ervaren krachten als Nimir Abdelaziz, Gijs Jorna en Thijs ter Horst aangegeven het deze zomer wat rustiger aan te doen. In het volleybal is zo’n pauze niet ongebruikelijk, omdat het internationale seizoen kort aansluit op het clubseizoen.

“Ik heb nu twee weken vrij gehad en dat was heel bijzonder”, zegt Wessel, die het besluit van zijn oudere teamgenoten wel begrijpt. “Die jongens spelen al vijftien jaar bij het Nederlands team. Je bent altijd in het buitenland: met je club, maar ook met het nationale team. Op een gegeven moment wil je ook wel eens wat met je familie doen. Dan is het een hele logische stap dat je in een postolympisch jaar even je rust wil pakken. En voor jonge spelers is het een mooie kans om je er tussen te wurmen.”

Dit bericht op Instagram bekijken

Een bericht gedeeld door TeamNL Lange Mannen (@lange_mannen)

Wessel heeft er over nagedacht om ook een sabbatical te nemen. Maar hij besloot dat hij zijn ervaring wil inzetten om het nieuwe team op te bouwen. “Toen ik er tien jaar geleden bijkwam, was er ook een wisseling van de wacht. Maar er waren ook een paar ervaren jongens die bleven, zodat het overgangsproces wat makkelijker zou gaan. Zoals Jeroen Rouwerdink. Die had meer dan driehonderd interlands achter zijn naam. En nu ben ik dat, net als bijvoorbeeld Michael Parkinson. Wij kunnen helpen, zodat de transitie niet keihard is.”

Suikerziekte

Elf jaar geleden kwam Wessel erachter dat hij diabetes type 1 heeft. “Ik zat vooraan in de collegezaal en ik zag op een gegeven moment helemaal niks meer. Mijn ogen werden slecht en ik dronk heel veel: om 12:00 uur ’s middags had ik al vijf liter water gedronken. En ik had veel gewicht verloren. Dus ging ik naar de dokter, die in mijn vinger prikte om wat bloed af te nemen. En dan heb je diabetes. Zo simpel is het.”

Het had een grote invloed op zijn leven. Maar het belemmerde Wessel niet om zijn dromen na te jagen. “Ik kan er niet zoveel aan doen. Het is er en je moet ermee dealen. Het laatste wat je moet doen is jezelf zielig vinden.”

Diabetes staat ook wel bekend als suikerziekte. Er zijn twee vormen. Type 2 zie je vaak bij ouderen of personen met overgewicht. Type 1 krijgen mensen vaak al op jongere leeftijd en heeft niets met overtollige kilo’s te maken. Deze vorm wordt gekenmerkt doordat je lichaam geen insuline meer aanmaakt. Dit zorgt voor een verlaging van het bloedsuikerniveau.

Dreigt het niveau te hoog te worden, dan moet je als diabeet insuline spuiten. Maar het helpt ook om te sporten. Wessel: “Heel kort door de bocht: bij veel sporten gaat je bloedsuikerniveau naar beneden, bij weinig sporten of veel eten gaat het omhoog. Je moet binnen een bepaalde range blijven. Als ik twee uur lang ga sporten, dan zal ik tijdens mijn training moeten eten om binnen die range te blijven.”

Maar tijdens een spannende wedstrijd is het weer anders, doordat ook adrenaline een rol speelt. Dit hormoon stopt de aanmaak van insuline. Wessel: “Eigenlijk ben je een computer die altijd aanstaat. Je bent altijd aan het nadenken: wat moet ik eten, wanneer ga ik trainen, hoe zwaar is die training, hoe lang zit er tussen je trainingen? Je raakt eraan gewend, maar het kost wel energie.”

Flauw vallen

Het is gewoon heel veel plannen, ervaart hij. “Je kan niet ineens iets impulsiefs gaan doen. Zeker met topsport, omdat dat vaak samengaat met een hoge inspanning. En dat betekent weer een verandering van je glucoseniveau. Gelukkig gaat dat goed, want ik heb geen fysieke beperkingen. Maar je moet er wel de hele dag bij zijn met je hoofd.”

“Wat er gebeurt als ik het vergeet? Als je aan topsport doet, durf ik wel te zeggen dat je het nooit vergeet. Je hebt altijd diabetes. Je merkt het flink hoor, als je zou vergeten te spuiten of vergeet dat je moet trainen. En dat is gewoon niet prettig. Als je spiegel teveel omlaag gaat, dan voel je je heel slap. In het ergste geval kan je flauw vallen of in coma raken. En als het heel erg omhoog gaat, dan is dat op lange termijn heel slecht voor je. Dus je moet die balans vinden.”

Wessel zit nu tien jaar bij TeamNL. Onlangs speelde hij zijn tweehonderdste interland. Dat betekent dat hij zijn hele topsportcarrière al kampt met diabetes. “Toen ik bij het Nederlands team kwam had ik het al”, bevestigt hij. “Het liefst had ik het natuurlijk niet, dat spreekt voor zich. Maar ik zou het mooi vinden als een klein jongetje of meisje met diabetes dit leest. Misschien denken ze eerst: ‘nu is het voor mij voorbij, ik kan niet meer sporten’. Ik wil ze laten zien dat dat niet zo is.”

Controle

De Schiedammer benadrukt dat hij beoordeeld wil worden om zijn prestaties in het veld. “Ik ben Wessel Keemink, de volleyballer. Niet Wessel Keemink met diabetes. En daar heeft datgene wat je met je meedraagt, niks te maken. Iedereen heeft zijn eigen moeilijkheden. En ik heb dan toevallig diabetes. Het maakt me geen andere sporter.”

Zijn diabetes zal in ieder geval nooit de reden zijn om het eens wat rustiger aan te doen. “Zolang je het goed onder controle hebt, kan je er goed mee volleyballen en goed mee sporten”, zegt Wessel. “Dat ligt puur aan jezelf. Het is niet zo dat je diabetes na je dertigste ineens erger wordt. Ik word elk jaar gecontroleerd en tot nu toe blijf ik altijd binnen de waardes; die zijn altijd goed. Dus ik zie geen enkele reden waarom ik daarvoor zou moeten stoppen.”