Diede de Groot vecht zich terug na haar grootste verlies

Ze leek onverslaanbaar. In het rolstoeltennis werd ze de GOAT genoemd: Greatest Of All Time. Er stond geen maat op Diede de Groot. Als eerste rolstoeltennisster ooit won ze een Golden Slam: alle vier de Grand Slams én paralympisch goud in één kalenderjaar. Ze boekte 146 overwinningen op rij en verzamelde 23 Grand Slam-titels en twee paralympische gouden medailles. Maar toen verloor ze.

In deze driedelige serie vertelt ze openhartig over de weg die naar dat ene doel moest leiden: paralympisch goud in Parijs. En hoe dat mislukte. Hoe ze fysiek én mentaal door het stof moest. En, misschien nog wel belangrijker, hoe ze daarna weer terugkwam. Met meer zelfinzicht, en met een scheurtje in haar pantser dat haar menselijker én misschien wel sterker maakt.

Deel 1: Ik ben mezelf zó verloren

Diede blikt terug op haar voorbereiding op de Paralympische Spelen van Parijs. “Ik heb me zo ontzettend druk gemaakt. Voor mij was die medaille van mij. Er was niets anders mogelijk. Ik heb mezelf daarin zo verloren. Ik was niet bezig hoe dat moest gaan lukken. Alleen maar dát het zou lukken.”

Deel 2: Ik kon niet ontsnappen aan de pijn

Na een teleurstellende Paralympische Spelen ondergaat Diede een ingrijpende heupoperatie. Wat volgt is een lang revalidatieproces. “Ik kijk ernaar uit om weer Diede te zijn. Dat had ik een hele poos niet kunnen zijn.” Na zes maanden staat ze weer op de tennisbaan. En breekt ze met haar coach…

Deel 3: Niet meer geobsedeerd door winnen

Diede mist de adrenaline en de spanning van het spelen. “Ik wil mezelf weer meten. Ik ging van 100 naar 0. Ik ben er weer klaar voor.” Maar ze ziet op tegen de ogen die weer op haar gericht zullen zijn. “Ik realiseer me nu dat het misschien wel nooit helemaal perfect zal zijn.”