Derk Meijer over de eenzaamheid van een doelman

Als reservedoelman zag Derk Meijer (28) hoe de hockeymannen goud wonnen in Parijs. Inmiddels is de eerste goalie Pirmin Blaak gestopt en strijdt Derk met Maurits Visser om de plek in het doel van TeamNL. Hoe gaat Derk daarmee om?

Het was de droom van hockeydoelman Derk Meijer om naar de Olympische Spelen te gaan. Het liefst om te spelen uiteraard. Maar dat hij vorig jaar in Parijs tot de selectie van TeamNL behoorde was eigenlijk al een bekroning van zijn ontwikkeling. “Omdat ik merkte dat ik stappen maakte, dat ik belangrijker werd voor het team en ook beter trainde en speelde bij het Nederlands elftal.”

Scherp blijven

In de Franse hoofdstad was Derk, die in de Hoofdklasse uitkomt voor HC Rotterdam, de tweede keeper. Achter Pirmin Blaak. De geroutineerde sluitpost was onomstreden in het doel van Oranje. “Als je me een jaar voor Parijs had gevraagd dan had ik mezelf nooit een kans gegeven om eerste keeper te worden”, zegt Derk. “De echte beloning was dat ik geselecteerd werd voor Parijs. Dat was al een hoogtepunt. Nog los van de Spelen in Parijs zelf, wat gewoon heel bijzonder was. Bijna voor een soort thuispubliek.”

Derk verbleef tijdens de Spelen niet in het olympisch dorp, maar in een hotel. “Je zit dan veel minder in de dagelijkse focus van spelen, eten, slapen, herstellen. Voordeel is dat je dan meer kunt genieten van wat eromheen gebeurt: de stad, het toernooi, de andere sporten. Je komt natuurlijk niet voor een reserverol, maar het was desondanks heel mooi.”

Ondanks de vele afleidingen, moet je ook als reservekeeper scherp blijven, voor het geval de eerste doelman om wat voor reden dan ook uitvalt. “Dat is zeker zo”, bevestigt Derk. “Het was ook geen vakantie voor mij: je maakt alles mee, je bent voorbereid, traint goed, je bent fit, weet alles van de ploeg. Je kan er zo in."

"Maar soms is het goed om een beetje uit te zoomen en wat te ontspannen. Het is een lange weg en als je er te krampachtig in zit, dan kan het ook heel taai zijn. Als het moment dan daar is en je moet invallen, komt er zoveel adrenaline en spanning bij kijken dat je toch wel scherp bent.”

Mooie groep

Zonder in actie te komen zag Derk hoe zijn ploeggenoten de olympische titel veroverden. “Je voelt je toch een beetje een supporter”, geeft hij toe. “Dat is het lastige aan die rol. Daar ontkom je niet aan. Maar we hebben zo’n mooie groep: ik werd er meteen bij betrokken, zodat ik me echt wel onderdeel voelde van de ploeg. Maar het voelt toch anders dan wanneer je zelf op het veld staat. Daar moet je ook niet moeilijk over doen. Je weet het van tevoren. Het hoort er gewoon bij.”

Derk kreeg tijdens de prijsuitreiking ook geen medaille omgehangen. “Je kunt zeggen: eentje extra, wat maakt het uit? Maar ik wist het van tevoren. Het is wat het is. Dat maakt de wil om er in de toekomst zelf een te winnen alleen maar groter.”

Besefmoment

Twee maanden na de Spelen besloot Pirmin Blaak te stoppen bij Oranje. “Niet dat ik daar nou op zat te hopen, maar je ziet wel nieuwe mogelijkheden”, aldus Derk. “Het was ook niet zo dat ik er toen pas over begon na te denken. Ik sprak Pirmin elke dag. Dus ik wist wel hoe hij er in zat en waar hij aan dacht. Maar het moment dat het bekend werd, was wel een besefmoment, van: nu begint het eigenlijk weer helemaal opnieuw.”

Waar je wellicht zou verwachten dat de nummer 2 van de Olympische Spelen zou doorschuiven naar de nummer 1-positie, heeft bondscoach Jeroen Delmee hierover nog geen beslissing genomen. De keuzeheer deed in de FIH Pro League zowel een beroep op Derk als op Maurits Visser, de doelman van HC Bloemendaal. Ook tijdens het Europees kampioenschap, deze maand in Mönchengladbach, komen beide goalies om en om in actie. “Zo werkt het nou eenmaal met de selectie van keepers”, weet Derk.

Dit bericht op Instagram bekijken

Een bericht gedeeld door OranjeHockey (@oranjehockey)

“Voor Parijs was het ook een momentopname en kreeg ik de voorkeur boven Maurits. Jeroen zei er toen wel meteen bij dat het daarna weer open lag. Ik had niet verwacht dat ik nu een free pass zou krijgen naar de plek in het doel voor de komende tijd. Je moet dat afdwingen en dat is niet makkelijk... helaas. Het is het leven van een keeper, dat je je altijd moet bewijzen en dat alles wat je doet meetelt.”

Vriendschappelijk

Heeft de tweestrijd invloed op de relatie tussen de doelmannen? Derk: “Het heeft ongetwijfeld invloed, maar we werken heel goed samen. We kunnen het heel goed vinden, dus we zitten elkaar niet in de weg. Het speelt ergens, maar het beïnvloedt ons niet negatief.”

“Die concurrentie is iets wat altijd speelt tussen keepers. Maar je spendeert zoveel tijd met elkaar, je traint samen. Je deelt een positie waarin niemand anders zich kan verplaatsen, dus je hebt veel gemeen. Daardoor blijft het ook vriendschappelijk. . Het is ook niet persoonlijk, dat je van elkaar wilt winnen. Zo zie ik het in ieder geval.”

“Als je in de goal staat ben je helemaal alleen. Dan heb ik geen invloed op hem en hij niet op mij. Als hij speelt, wil hij de beste zijn en andersom. Ik ben tijdens de wedstrijd ook niet bezig met die concurrentie. Ik probeer gewoon zo goed mogelijk te spelen en mijn ploeg te helpen.”