Femke Bol: “Ik heb mijn eigen overwinningen in een race”

Femke Bol is in de Diamond League al vijf jaar ongeslagen op de 400 meter horden. Dertig wedstrijden op rij. Zelf hecht ze niet zoveel aan die cijfers. Belangrijker vindt ze dat ze steeds weer opnieuw op een hoog niveau kan presteren. “Ik hou er niet van om van tevoren over medailles na te denken.”

“Het is wel leuk hoor”, lacht Femke Bol als haar wordt gevraagd hoe het is om steeds weer te winnen. In augustus 2020 was ze in Stockholm voor het eerst de beste in een Diamond League-wedstrijd op de 400 meter horden. Sindsdien is de 25-jarige Amersfoortse in de prestigieuze serie atletiekwedstrijden ongeslagen. Maar wennen doet het nooit, benadrukt ze. “Ik wil ook niet dat het went.”  

Toch ervaart ze niet elke overwinning op dezelfde manier. Zo koestert ze die race van begin juli in Monaco. Daar versloeg ze de Amerikaanse atletes Anna Cockrell en Dalilah Muhammad, respectievelijk de nummer 2 van de Olympische Spelen in Parijs en de nummer 2 in Tokio. Femke: “Natuurlijk is die zege in Monaco nog leuker. Ik loop graag tegen tegenstand. Dat gebeurt niet altijd. Maar het blijft wel altijd heel bijzonder.”

Dit bericht op Instagram bekijken

Een bericht gedeeld door Femke (@femke_bol)

Leuke statistiek

Het aantal Diamond League-overwinningen op haar favoriete onderdeel staat inmiddels op dertig. Vijf keer won ze de Diamond League Trophy, voor de beste atleet op haar onderdeel. Het zijn indrukwekkende cijfers. “Ik sta daar niet heel erg bij stil”, zegt ze. “Het is een heel leuke statistiek, maar niet het belangrijkste. Het laat wel mijn consistentie door de jaren heen zien en dat als ik meedoe, ik op een hoog niveau kan presteren. Daar ben ik wel heel erg trots op.”

Een van de sleutels van het succes is dat Femke heel goed de taken uitvoert die ze van tevoren met haar coach opstelt. Elke race richt ze zich op onderdelen die ze beter wil doen dan de keer daarvoor. “Dat helpt heel erg”, zegt ze. “Ik heb mijn eigen overwinningen in een race. Van horde vijf naar zes vind ik bijvoorbeeld wel eens moeilijk. Als ik daar de focus op leg en ik kan het goed uitvoeren, dan is dat heel fijn. Ik kan soms twee keer dezelfde tijd lopen, maar toch een ander gevoel aan de races overhouden omdat je wel of niet je taak uitvoert.”

Door zich te richten op haar taken, kan Femke ook omgaan met de druk, vertelt ze. Want de buitenwacht verwacht bij ieder toernooi dat ze steeds maar weer met eremetaal naar huis komt. “Ik hou er niet van om van tevoren over medailles na te denken. Dat werkt meer averechts. Het resultaat zie ik wel aan het eind van het toernooi.”

“Ik heb races in mijn hoofd en hoe ik ze wil lopen. En denk niet te ver vooruit. Dat is moeilijk soms. Ik wil zelf ook heel graag winnen en je voelt dat andere mensen het ook willen. Maar ik probeer altijd de focus op mezelf te houden, hoe ik me voel. Dat ik het voor mezelf doe en niet alleen voor andere mensen die willen dat ik goud haal.”

Estafette

Op de Olympische Spelen, EK’s en WK’s draait Femke een overvol programma. Naast haar individuele nummer loopt ze steevast ook de 4x400 meter voor vrouwen en de 4x400 meter gemengd. Om niet overbelast te raken, laat ze soms de series van de estafettenummers schieten. Dat is afhankelijk van hoe ze op dat moment in haar vel steekt.

“Als het past, past het”, zegt ze. “Ik hou echt van estafettelopen. Of ik de series loop blijft altijd een last minute-besluit van de coaches. Als je een pijntje hebt, zal je keuzes moeten maken. Ik probeer daar zelf altijd zo laat mogelijk over na te denken. Als de coach een idee heeft, dan geef ik ook mijn mening.”

Ook voor de overige lopers is die rolverdeling duidelijk. “Iedereen weet dat Lieke Klaver en ik in eerste instantie individueel lopen en dat we daarna wat meer met de meiden zijn. Op het moment dat wij moe zijn als we 4x400 gaan lopen, hebben zij zoveel inspiratie en motivatie dat ons dat ook weer heel erg helpt.”

Terug naar Tokio

De wereldkampioenschappen atletiek zijn deze maand in Tokio. Voor de deelnemers is het een terugkeer naar de plek waar in 2021 de Olympische Spelen plaatsvonden. “Het is heel leuk om daar na vier jaar terug te zijn en te zien hoe ik gegroeid ben als atleet”, aldus Femke. “Het was een geweldig toernooi. De baan was heel mooi. Ik weet nog wel dat het heel leeg was, wat nu niet zo is.”

Want het was de coronatijd. De wedstrijden vonden plaats zonder publiek en met strenge quarantainemaatregelen. Femke: “Ik herinner me nog dat je elke ochtend opstond en niet tegen elkaar ging praten, en dat je in een buisje moest spugen. We mochten de liften niet bedienen.”

Femke heeft goede herinneringen aan de gastvrijheid en de vriendelijkheid van de Japanners. “Ik vind het heel leuk dat zij het nu met ons kunnen vieren en dat ze in het stadion kunnen zitten.”

Bubbel

De Nederlandse atletiekploeg bestond op de Spelen in 2021 uit 37 atleten. Op de WK in Tokio telt de afvaardiging van TeamNL 53 deelnemers. “Het is wel bizar”, constateert Femke. “Als je hoort dat ze ooit naar een WK gingen met zeven atleten. Dat is voor mij niet normaal, we hebben er nu zoveel. We zitten nu soms in een bubbel dat iedereen alleen maar voor medailles en finales gaat, maar het is al zo bijzonder dat je überhaupt op de Spelen staat.”

“Ik denk dat we elkaar allemaal inspireren. Dan zie ik Niels Laros lopen bij de Diamond League in Brussel, dan vind ik het heel gaaf dat wij als land zoveel goede atleten hebben. Hij wint daar, Lieke Klaver wordt tweede, Nadine Visser wint. Het is echt bijzonder dat het zo goed gaat. We staan er misschien niet altijd bij stil dat het zo’n bijzonder tijdperk is voor atletiek.”