Roeier Stef Broenink beëindigt topsportcarrière

TeamNL-roeier Stef Broenink heeft na twaalf jaar roeien op topniveau besloten om zijn riemen neer te leggen. Stef, die jarenlang een vast dubbeltwee-duo vormde met roeier Melvin Twellaar, sluit een indrukwekkend hoofdstuk af en gaat zich richten op een maatschappelijke carrière buiten de roeisport. 

Stef begon zijn roeicarrière bij studentenroeivereniging Njord, waar hij in 2011 met wedstrijdroeien begon. Door snelle tijden op de ergometer, sterke NK-races in de skiff en een bronzen medaille bij de Universiade in Kazan, viel de sterke roeier uit Leiden al snel op bij de roeibond. Na de trials van 2013 werd Stef uitgenodigd om mee te trainen met de equipe, wat het begin was van zijn topsportcarrière. 

Skiff-successen

Na een korte periode in de acht en een dubbeltwee project samen met oud-roeier Ruben Knab, werd Stef vanaf 2016 onderdeel van de hernieuwde mannen scullgroep. De jaren die volgden stonden in het teken van het ontdekken van een nieuwe trainingsaanpak, geïntroduceerd door voormalig hoofdcoach Eelco Meenhorst en inspanningsfysioloog Jabik Jan Bastiaans. Na veel experimenteren viel in 2019 alles op zijn plek. “In 2017 werd ik nog tiende in de skiff op het WK. Twee jaar later roeide ik in hetzelfde bootnummer mee voor de medailles en won ik zilver bij het EK.”

Uniek dubbeltwee tijdperk

Tijdens zijn skiff periode in 2019, mocht Stef zo nu en dan ook met roeier Melvin Twellaar in de boot plaatsnemen. “Dat ging vanaf het eerste moment echt supergoed. Er was gewoon een klik.”

Het duo werd later dat jaar geselecteerd als Nederlandse dubbeltwee. “Ik denk dat we een unieke combinatie hadden. We deden dingen op onze eigen manier en we hadden vanaf het begin blind vertrouwen in elkaar. We moesten superveel trainen en een heel star schema uitvoeren, maar we deden dat wel met heel veel praten en lachen in de boot,” deelt Stef. Mede dankzij deze unieke samenwerking behaalde het duo een WK-titel in 2023 en een zilveren olympische medaille in Tokio en in Parijs. 

Trots op olympische medailles

Op de vraag waar Stef het meest trots op terugkijkt noemt hij beide zilveren 0lympische medailles. “Het is heel vet dat ik twee keer zilver heb kunnen winnen met Melvin, en allebei onder uitdagende omstandigheden. Daar ben ik echt het meest trots op. Het had in beide gevallen ook gewoon niks kunnen zijn.”

De keuze om niet voor een derde olympische medaille te gaan kwam geleidelijk. De ultieme test kwam toen Stef het afgelopen WK thuis vanaf de bank meekeek. “Ik dacht: chill dat ik het niet hoef te doen. Na Tokyo had ik echt een kriebel, toen keek ik anders naar de wedstrijden waar ik niet aan meedeed, maar nu vond ik het gewoon prima.”