'Mister Perfect' Mike Schloesser leert opnieuw focussen

Boogschutter Mike Schloesser (31) viert dit jaar een bijzonder jubileum: al tien jaar draagt hij de bijnaam Mister Perfect. Sinds zijn historische ‘perfect score’ geldt hij nog altijd als de beste van de wereld. Die titel legt allang geen druk meer op hem; niets brengt hem eigenlijk van z’n stuk. Maar… toen werd hij vader.

Met een slapende baby Luna op zijn arm vertelt de compoundboogschutter hoe zijn leven sinds haar geboorte, eind mei, compleet is veranderd. Waar zijn hoofd vroeger altijd bij de volgende training of wedstrijd was, draait nu alles om Luna. Ze is het eerste kindje van Mike en zijn vrouw Gaby Schloesser, allebei actief als handboogschutters voor TeamNL. Ze wonen in het Zuid-Limburgse Nuth. “Ik kan trainen in mijn tuin, daar heb ik een schietbaan. Dus ik kan in principe op elk moment schieten, maar toch denk ik soms aan het eind van de dag: ah… niet gelukt. Sport staat voor het eerst niet meer op nummer één. Maar ik heb het er graag voor over.”

Mister Perfect

Mister Perfect heeft dan ook een perfecte baby, vertelt Mike trots. Alles loopt volgens plan: ze zit precies goed op de groeicurve en slaapt ‘s nachts bijna zonder onderbreking door. Toch tart het vaderschap zijn legendarische hyperfocus. Voor het eerst was het ook wennen op een toernooi. “Tijdens de wedstrijden kon ik me volledig focussen op het schieten. Maar ervoor en erna dwaalden mijn gedachten telkens af naar huis. Ik ben zo blij dat er beeldbellen bestaat.”

Zenuwslopende wedstrijden

Voor veel mensen betekent het ouderschap een periode vol verandering en aanpassen. Dat is misschien niet zo verrassend. Maar voor Mike, iemand die zijn hele leven zorgvuldig plant en al vanaf jonge leeftijd traint op absolute focus en kalmte, is dat wennen. “Het is spannend,” zegt hij. “Ik zal een nieuwe balans moeten vinden tussen thuis en sport. Ik hoor ook van concurrenten met kinderen dat het je concentratie kan beïnvloeden.”

Ook praktisch gezien is het zoeken. Hoe het straks gaat als hij samen met zijn vrouw op toernooi is, met baby erbij, weet hij nog niet precies. Voor de World Games, dat in augustus in het Chinese Chengdu plaatsvindt, ligt er alvast een plan. Ze zullen er allebei staan (“Gaby kan niet wachten om weer te trainen”), en ze hebben een familiekamer toegewezen gekregen. “Dat is een primeur. Het is voor het eerst dat de organisatie die aanbiedt.” Ze kunnen elkaar precies tussen de wedstrijden door aflossen.

Perfect score

Maar écht gestrest.,,nee dat is ie niet. “Er is eigenlijk weinig dat mij zenuwachtig maakt.” En dat blijkt. De viervoudig wereldkampioen was de eerste schutter ooit die een ‘perfect score’ van 600 punten noteerde, waarmee hij zijn bijnaam verdiende. Inmiddels heeft hij ook het record van de langste aaneengesloten periode als nummer één van de wereldranglijst op zijn naam staan, meer dan vier jaar. “Misschien voelde ik in het begin nog wel de druk. Het idee dat ik die bijnaam moest waarmaken. Maar nu is dat anders. Nu draag ik die titel alleen nog met trots. Het geeft me positieve energie.”
De zenuwslopende wedstrijden zijn juist een geliefd onderdeel van zijn leven. Hij mist ze zelfs tijdens rustperiodes. “Ik heb die druk nodig, de atmosfeer tijdens wedstrijden.”

Twijfel

Wat maakt hem zo goed? “Ik zoek ook nog naar het antwoord op die vraag,” zegt hij lachend. “Maar ik ben heel consistent. Bij elke wedstrijd ben ik medaillekandidaat.”

Die constante prestaties zijn het resultaat van een mix aan factoren, licht hij toe. Vanaf jonge leeftijd traint hij intensief: “elke dag vier tot vijf uur schieten.” Zo ontwikkelde hij een sterk spiergeheugen. “Tijdens een wedstrijd moet alles automatisch gaan, zodat je je volledig kunt richten op kalm blijven.” Ook het vermogen om met druk om te gaan is cruciaal. En, misschien nog belangrijker: hij heeft een diepe liefde voor de sport.

Die eigenschappen helpen hem ook nu hij vader is geworden. “Ook bij de baby doe ik gewoon wat ik moet doen. Ik twijfel niet zo snel.”

Toch heeft die mentale beheersing ook een keerzijde. “Voor mijzelf niet zozeer, maar mensen om me heen merken soms dat ik weinig laat merken, ook bij mooie of verdrietige momenten.” Hij denkt even na. “Ik ben gewend mijn emoties niet te tonen. Daardoor mis ik soms de connectie. Gaby moest daar aan het begin wel aan wennen. Ze zegt vaak: je moet meer communiceren. Misschien horen wel meer mannen dat,” zegt hij met een glimlach.

Voor het eerst olympisch

Even een pauze inlassen vanwege de baby is nooit een optie geweest. Ze hebben het juist zo gepland dat hun kindje tussen twee Olympische Spelen geboren kon worden. Recurveboogschutter Gaby was er in Parijs, Tokio en Rio de Janeiro bij. De volgende Olympische Spelen in Los Angeles hopen ze er voor het eerst sámen te staan. “Dan ben ik op de Olympische Spelen eens niet ‘de man van’.”

Compound was tot nog toe namelijk geen olympisch onderdeel, dus de meervoudig wereldkampioen stond nooit eerder op de Spelen. In LA is dat anders.
“Voor het aanzien van de sport is dat gunstig. Al is het maar dat er in de media na een overwinning eens niet wordt gezegd dat ik een niet-olympische discipline beoefen. Dat komt altijd een beetje denigrerend over. Zo van: de campingsporter heeft ook weer wat gewonnen. Ik denk dat de sport nu serieuzer wordt genomen. Dat is goed.”

Verdienen

Voor hem persoonlijk verandert het vooral praktisch. “Ik ben mijn hele carrière gewend om alles zelf te regelen. Nu compound olympisch is, krijg ik te maken met het programma van de bond. Met gezamenlijke trainingen en vaste wedstrijden. Dat is nieuw voor me. Maar het is wel ons nieuwe doel om samen in LA op de Spelen te staan. Luna is dan drie, die kan gewoon lekker mee, nog zonder leerplicht.”

Of Luna voorbestemd is om later ook te gaan recurve of compound schieten? Die vraag krijgt hij vaker. “Ik zeg altijd: nee hoor, liever tennis of golf. Daar valt veel meer mee te verdienen.”