Shairon Martis: "Ik kan overal wonen, maar die regen in Nederland…"

De ervaren honkballer Shairon Martis (38) is een beetje de grote broer van TeamNL dat uitkomt op het EK in Rotterdam. De belangrijkste les die hij zijn jongere teamgenoten meegeeft: “Niemand hoeft te weten hoe jij je voelt tijdens een wedstrijd. Controleer je emoties. Of je nou heel goed of slecht staat te gooien.”

Nee, nee, benadrukt de rechtshandige pitcher, hij is echt niet de enige met ervaring binnen TeamNL. Een groot deel van de mannen was erbij toen Nederland in 2011 wereldkampioen werd. “Maar ik ben wel de oudste,” zegt hij wat later tijdens het interview in het clubhuis van het stadion van zijn club Neptunus in Rotterdam. Hij lacht. “Dat wilde ik net niet meteen zeggen, maar het is wel waar.”

De pitcher uit Curaçao, die in 2005 debuteerde in het Amerikaanse profhonkbal, oogt fit. “Ik ben veel afgevallen,” vertelt hij. “Let nu beter op voeding en training. Nu ik ouder ben, moet ik harder werken. Vroeger redde ik het alleen op talent.”

Familie

Hij voelt ook de verantwoordelijkheid om het goede voorbeeld te geven. “Het team voelt als familie. We zijn vaak lange tijd bij elkaar, hebben een goede klik. Ik ben meer met hen dan met mijn eigen familie.” Er is geen strikte hiërarchie binnen het team; iedereen weet wat hij moet doen en helpt elkaar. “Maar ik praat wel met de jongere jongens, over de wedstrijd, het EK. Ik zeg niet wat ze allemaal wel of niet moeten doen, het is meer support. En ik geef de pitchers tips om succesvol te zijn, fysiek en op het veld. Wat ik ze meegeef, is dat niemand hoeft te weten of het goed of slecht gaat. Dat is lastig om te leren. Ik weet niet of het een zegen is, maar ik had dat van nature al. Stel, ik sta niet goed te gooien en je fans gaan naar je schreeuwen, dan doet dat intern pijn, maar dat wil je niet laten zien. Ja misschien thuis, maar nooit op het veld.”

Klein glimlachje

Zijn onverstoorbare houding bracht hem ver. Hij speelde bij topclubs in Amerika, waaronder de San Francisco Giants, maar ook in Taiwan, Curaçao en de afgelopen jaren in Nederland. Zijn mooiste momenten? Daarvan zijn er genoeg: van het moment dat hij zijn eerste contract in Amerika tekende, “a dream came true”,  tot zijn recente landstitel met zijn club. Maar misschien wel het allermooiste was de historische no-hitter die hij op zijn 18e gooide tijdens de World Baseball Classic in 2006. Wat er nu nog te wensen valt? “Een perfect game. Heel misschien zal ik dan wel een klein glimlachje laten zien.”

Honkballen in de regen 

Shairon groeide op op Curaçao en vertrok op zijn zeventiende naar Amerika, voor de sport. “Ik moest mijn familie achterlaten. Dat was niet altijd makkelijk. Op Curaçao was ik gewend om buiten met vrienden af te spreken, te barbecueën. In Amerika was iedereen meer op zichzelf.” Toch paste hij zich snel aan. “Ik heb eigenlijk niet zo veel nodig om me goed te voelen, ik kan overal wonen en ik kan goed alleen zijn.”

Sinds 2020 woont hij met zijn vrouw en hun tienjarige zoon in Leiden. Eerst speelde hij nog bij L&D Amsterdam Pirates, inmiddels bij Neptunus Rotterdam. Ook in Nederland was het weer even schakelen. “Mensen hier zijn direct. Maar vooral de regen… ik vind het echt niet leuk om in de regen op het veld te staan.” Hij schudt lachend zijn hoofd. “Ik hou het weerbericht altijd in de gaten. Meer dan wie dan ook in mijn team.”

Spreekbeurt

Toch voelt hij zich gelukkig in Nederland, al sluit hij niet uit dat hij ooit weer terugkeert naar Curaçao. “Eerst maar mijn zoon de scholen hier laten afmaken.” Brandon speelt inmiddels zelf bij de Amsterdam Pirates, en zijn vader moedigt hem met plezier aan. “Ik train regelmatig met hem. Ik probeer hem veel te leren, de basics. Hij is nog klein, dus fysiek kan nog niet alles. Maar ik denk dat hij beter zal worden dan ik. Hij heeft veel talent.” Was hij gaan voetballen? “Jammer, maar dan had ik hem ook gesteund.”

“Zijn allereerste spreekbeurt ging over honkbal. En ik moest mee de klas in. Stond ik daar als een soort ‘prop’ bij terwijl hij alles uitlegde,” zegt Shairon lachend. “Hij probeert ook zoveel mogelijk bij mijn wedstrijden te zijn. Ik weet altijd precies waar hij zit in het stadion. En na elke inning zwaaien we even naar elkaar. Hij is echt mijn supporter.”

Olympische Spelen

Zijn zoon zal er ook bij zijn tijdens het EK, 20 tot en met 27 september in Rotterdam, waar Shairon met veel vertrouwen naar uitkijkt. “We hebben een heel goed team. Dit EK is een mooie stap richting het WK volgend jaar, en hopelijk kunnen we ons daarna kwalificeren voor de Spelen in Los Angeles. Dat is het grote doel.”