EK dressuur

Dinja van Liere (35) uit Uden ontdekte al op zesjarige leeftijd haar liefde voor paarden, toen ze een tienrittenkaart voor de manege kreeg. Terwijl de rest van het gezin in de motorcrosswereld actief was, vond zij haar passie in de paardensport. Met steun van haar opa zette ze door, gedreven door de overtuiging dat winnen belangrijker was dan meedoen, al stond plezier altijd voorop, vertelt ze. 

Een belangrijke inspiratiebron in haar sportcarrière is haar broer Joeri, die na een zwaar motorcrossongeluk en een dwarslaesie zijn sportieve weg vond in het rolstoelbasketbal en het schopte tot het Nederlands team.

Zijn doorzettingsvermogen en de manier waarop hij na zijn ongeluk het leven weer oppakte, noemt Dinja een levensles die haar kracht en perspectief gaf.

Haar vasthoudendheid bracht haar ver: van een podiumplek bij het wereldkampioenschap voor jonge dressuurpaarden in 2012 tot de vierde plaats met haar paard Hermès op de Olympische Spelen in Parijs. Dinja omschrijft haar rijdier als heel erg slim. “Hij begrijpt dingen heel snel. Als je hem iets nieuws leert, pakt hij dat heel snel op. Maar daardoor is hij ook snel verveeld. Je moet hem echt scherp houden. Dat is altijd een uitdaging. Hij heeft ook heel veel talent voor de piaf passage, wat een heel belangrijk stuk is uit de grand prix. Daarom scoort hij ook zo goed.”

Dina vormt al tien jaar een combinatie met Hermès. Daarin schuilt volgens haar het succes. “Dan word je ook echt een team. Omdat je al zo lang samen rijdt, hoeft hij soms maar een halve hulp (aanwijzing, red.) te krijgen en hij weet wat de bedoeling is. Als je een paard van jongs af aan rijdt dan is die band sterker en kan je die hulpen steeds meer verfijnen. Want die wil je zo klein mogelijk houden. Dat is het doel van de dressuur: dat je niks aan de ruiter kan zien. Dat het vanzelf lijkt te gaan.”