Quinten Zantinge, van rookie in Rio tot aanvoerder in Parijs

Quinten Zantinge is één van de twee aanvoerders van de TeamNL rolstoelbasketballers. Hij is nog jong, maar heeft al een karrenvracht aan ervaring. Inmiddels staat hij voor zijn zesde Europees kampioenschap.

Nog maar net 24 was hij, toen bondscoach Cees van Rootselaar hem vorig jaar vroeg om co-aanvoerder te worden van de Nederlandse rolstoelbasketballers. Samen met Mendel op den Orth, destijds een van de beste spelers ter wereld. Een hele eer, vond Quinten Zantinge. En dan ook nog zo vlak voor de Paralympische Spelen in Parijs. “De bondscoach zag wel potentie in mijn leiderschap”, vertelt de uit Havelte afkomstige Quinten. “Ik moest er wel even over nadenken. Misschien kon iemand anders het wel beter. Uiteindelijk heb ik besloten om het te doen.”

De Drentse spelverdeler was weliswaar een van de jongste spelers van TeamNL, maar ook een van de meest ervaren. Al op vijftienjarige leeftijd debuteerde hij in het Britse Worcester op zijn eerste Europese kampioenschap. Een jaar later werd hij zelfs geselecteerd voor de Paralympische Spelen van Rio 2016. “Dat was heel vet om als rookie mee te maken, maar vorig jaar in Parijs was nog wel een stuk leuker.”

Ski-ongeluk

Quinten kreeg op zijn tiende een ernstig skiongeluk. Tijdens een wintersportvakantie in Zell am See gleed hij uit op de piste. Hij klapte met zijn rug tegen een boom en hield er een incomplete dwarslaesie aan over.  “Ik heb er niet zo heel lang over zitten dwellen,” kijkt hij terug.

“In het ziekenhuis in Oostenrijk, toen ze vertelden dat ik waarschijnlijk niet meer zou kunnen lopen, vroeg ik gelijk al of ik dan wel met krukken zou kunnen lopen en wat de andere mogelijkheden waren. Ik zie het niet zo negatief in. Dat zie je ook bij ons in het team: iedereen heeft zijn eigen verhaal, maar iedereen heeft zijn handicap al lang geaccepteerd.”

Bij het revalidatiecentrum in Beetsterzwaag maakte Quinten kennis met diverse sporten, waaronder rolstoelbasketbal. Zij brachten hem in contact met Devedo, een sportclub uit Ermelo, waar hij zijn sport met leeftijdsgenoten kon beoefenen.

Daarna werd hij al snel geselecteerd voor de nationale jeugdteams en uiteindelijk ook de A-selectie van TeamNL. “Voor mijn ongeluk deed ik al veel aan sporten”, vertelt hij. “Tennis, turnen en skiën. Het enthousiasme om te willen sporten, het plezier dat ik erin had, heeft ook geholpen om elke dag steeds een beetje beter te worden.”

“Die drive komt denk ik bij mijn ouders vandaan. Het willen winnen, niet tegen je verlies kunnen, dat zit wel in de familie. Je moet maar eens tijdens een spelletjesavond bij ons aanschuiven, haha. Mijn zus haalt echt alles uit de kast om te kunnen winnen!”

Via via belandde Quinten op zijn vijftiende op het Centrum voor Topsport en Onderwijs (CTO) op Papendal. Daar groeide hij uit tot een vaste kracht bij TeamNL. Inmiddels speelt hij ook al vijf jaar als professional in Duitsland, bij RSV Lahn-Dill uit Wetzlar, een stad zo’n zeventig kilometer boven Frankfurt. Daarnaast volgt hij een online studie Economie en Management.

Andere ervaring

Op de Spelen vorig jaar in Parijs eindigden de Nederlandse rolstoelbasketballers als zesde. De ploeg werd in de kwartfinales uitgeschakeld door Canada. Quinten kijkt er met gemengde gevoelens op terug. “Ik weet wel zeker dat er meer in had gezeten. Als je van tevoren had gezegd: ‘In de kwartfinale moet je tegen Canada’, dan had je daarvoor getekend. Maar soms pakt het net wat anders uit en dan verlies je die wedstrijd. Dat was teleurstellend. Want als je bij de top-4 zit kan er van alles gebeuren. Dan hoef je nog maar één wedstrijd te winnen en dan ga je met een medaille naar huis.”

Voor Quinten kon het onderscheid met zijn eerste Spelen, acht jaar eerder, niet groter zijn. “In Rio heb ik één minuutje gespeeld en nu elke wedstrijd minimaal twintig of zo. Dus dat is een groot verschil. Maar ik beleefde het ook meer. Als zestienjarig broekie doe je alles wat de rest van het team ook doet. Maar nu nam ik ook af en toe even tijd voor mezelf, om door het dorp te lopen en dingen te zien. Een heel andere ervaring.”

Doorsudderen

Na de Spelen werd Peter van Noord de nieuwe bondscoach. Mendel op den Orth stopte bij TeamNL en sindsdien is Quinten co-aanvoerder achter de eerste captain Robin Poggenwisch. “Als er dingen spelen in het team, moeten wij zorgen dat die kenbaar gemaakt worden naar Peter en dat ze niet blijven doorsudderen”, aldus Quinten.

Ook bespreken de aanvoerders wekelijks met de bondscoach welke tactiek er gespeeld gaat worden. Arie Twigt en Frank de Jong, beiden uit de spelersraad van de Orange Lions, schuiven daar ook bij aan. “Peter komt uit het valide basketbal. Af en toe komt hij met dingen die hij daar heeft gedaan en bespreken we hoe we dit kunnen implementeren in het rolstoelbasketbal,” licht Quinten toe.

"Doordat we nu een spelersraad van vier spelers hebben, waaronder dus de twee aanvoerders, is er nu een fijne dynamiek dat je vanuit verschillende perspectieven het gesprek aan gaat met de coaches. Waar ik vorig jaar alleen met Mendel en de coaches zat, zitten we nu met een hele groep."

Behalve Op den Orth hebben na de Spelen ook Joeri van Liere en Camilo van Trijp hun interlandcarrière beëindigd. Het Europees kampioenschap in Sarajevo - Quinten zijn zesde EK - is het eerste grote toernooi voor TeamNL sinds Parijs. “Met de komst van nieuwe spelers is ons team al met al wat jonger geworden, maar de core van het team is hetzelfde gebleven”, weet Quinten. "Ons eerste doel is plaatsing voor het WK, volgend jaar in Canada. Rechtstreekste plaatsing is top-5 en er zijn ook nog twee plekken voor een herkansing. Maar als we dat gehaald hebben, gaan we natuurlijk ook voor een medaille.”