Geert Schipper: “Ineens was ik topsporter. Dat ging per ongeluk”

Als eerste man met een beperking zwom hij het IJsselmeer over. Hij werd derde in de marathon van Sydney en ook voor een triatlon draait hij zijn hand niet om. Geert Schipper houdt niet van voorspelbaarheid. Zijn nieuwste uitdaging: als langlaufer naar de Paralympische Spelen.

Met vrouw en dochters is Geert eerder dit jaar verhuisd naar een oude boerderij, even buiten het Noord-Hollandse Spanbroek. De oprijlaan heeft hij inmiddels bestraat. De volgende klus is een vervallen varkensstal. Die moet tegen de vlakte om daar vervolgens een nieuwe schuur neer te zetten. Alles in eigen beheer en zoveel mogelijk met materialen die zijn overgebleven bij andere bouwprojecten.

Geert is er de man niet naar om stil te zitten. En geen uitdaging is hem te groot. “Ik heb nooit een dag rust”, zegt hij. “Ik gooi mezelf graag in het diepe. En tot nu toe ben ik altijd boven gekomen.”

“Bovendien,” zo vervolgt hij, “is het al eens eerder gedaan. Dus als je het niet meer weet kan je de kunst afkijken.”

Deltavliegtuigje

In 2004 crashte Geert met een deltavliegtuigje. Hij was 26 en hield er een gebroken rug en een incomplete dwarslaesie aan over. Tijdens zijn revalidatie in Heliomare kwam hij met diverse sporten in aanraking. Maar Geert wilde het liefst skiën.

Orthese- en prothesemaker Frank Jol hielp hem aan een zitski. Al bij zijn eerste wintersport ging Geert van een zwarte piste. “Ik wist hoe je naar links en naar rechts moest. Het was alleen wat steiler. En als je valt, dan glij je toch gewoon verder naar beneden? Het is net waar je angst voor hebt. Die angst had ik dus niet.”

Om ook in de zomer te kunnen sporten, kocht hij een tweedehands handbike. Hij deed mee met het NK en won dat gelijk. Maar omdat hij geen licentie had, mocht hij zich geen Nederlands kampioen noemen. “Het jaar daarop had ik wel die licentie en fietste ik iedereen in mijn klasse naar huis.”

Bondscoach Bas de Bruin adviseerde hem eens aan een paratriatlon mee te doen. En ook dat ging boven verwachting goed. Zo goed dat hij mocht meedoen aan het wereldkampioenschap. “Ineens was ik topsporter”, vertelt Geert. “Dat ging per ongeluk. Ik vond het leuk om te doen en ik bleek er goed in te zijn.”

Werelduurrecord

Sindsdien heeft Geert een indrukwekkende erelijst opgebouwd, in diverse disciplines. Zo zwom hij als eerste man met een beperking het IJsselmeer over en in 2022 verbrak hij het werelduurrecord handbiken. In het Sportpaleis Alkmaar reed hij 47 kilometer en 289 meter in zestig minuten.

In 2016 veroverde hij de zilveren medaille op de paralympische triatlon in Rio de Janeiro. Ook vorig jaar in Parijs belandde Geert op het erepodium. Met brons dit keer. “Ik heb nooit de droom gehad om naar de Paralympische Spelen te gaan”, zegt hij. “Natuurlijk, die medaille was heel erg mooi, maar dat is niet mijn ultieme doel. Ik wil vooral plezier hebben en het beste uit mezelf halen. Dat vind ik veel belangrijker dan winnen.”

Dierentuin

De laatste jaren is Geert ook een veelgevraagd deelnemer aan marathons. Daarvoor reist hij de hele wereld over. “Toevallig komen dingen op mijn pad”, vertelt hij. “Jaren geleden had ik de droom om een keer een marathon te rollen. Maar toen kwam covid en ging dat allemaal niet door."

"Daarna bleef het kriebelen. Ik zag dat Jetze Plat marathons ging doen en dat daarmee ook wat centjes waren te verdienen. Conditioneel kon ik het met gemak aan vanwege mijn achtergrond als triatleet. In 2023 deed ik de marathon van Parijs en daar werd ik tweede. Toen is het balletje gaan rollen en kreeg ik meer uitnodigingen.”

Afgelopen september werd hij derde in de marathon van Sydney. Met die podiumplek had hij geen rekening gehouden. “Ik dacht: ‘krijg nou wat’. Ik wilde gewoon naar huis. Maar ik moest nog een dag blijven, want de volgende dag moesten we naar de dierentuin om foto’s te maken met alle medaillewinnaars. En dan sta je ineens op de foto met  Eluid Kipchoge en Sifan Hassan. Is op zich ook wel weer tof toch?”

Dit bericht op Instagram bekijken

Een bericht gedeeld door Geert Schipper (@geertschipper)

Langlaufen

Zijn nieuwste project is het langlaufen. Dat idee had hij acht jaar geleden al, maar vanwege de hoge investeringen in materiaal en tijd kwam het er nooit van. En je moet ervoor naar de sneeuw. Met steun van NOC*NSF en de NSkiV heeft hij het begin dit jaar toch serieus opgepakt. De koepel zorgde voor de financiering, via de bond werden twee Duitse trainers gevonden.

Doel is de Paralympische Spelen van volgend jaar in Cortina te halen. “Qua kracht kom ik niks te kort”, is Geert zijn inschatting. “Ik heb sterke bovenarmen, schouders en polsen. En de conditie om het vol te houden heb ik ook. Ik had al ervaring met het zitskiën, alleen dan zit je op één ski en nu op twee. Vooral in de bochten merk je dat. Dus dat technische gedeelte moet ik me nog meer eigen maken.”

Om meters in de sneeuw te maken gaat hij regelmatig op trainingskamp in Duitsland. Thuis in Spanbroek heeft Geert vier wieltjes onder zijn prikslee gemonteerd. Zo kan hij ook daar zijn dagelijkse trainingsrondes doen.

Inmiddels heeft hij zijn debuut gemaakt in een internationale wedstrijd in Noorwegen. Daar eindigde hij in de middenmoot. “Het is wennen”, zegt hij. “De temperatuur en de sneeuw zijn anders dan ik gewend was. Maar het was mijn eerste wedstrijd; als ik die had gewonnen dan had ik gezegd dat het niveau ‘ruk’ was. Maar dat was niet zo. En met een verbetering van mijn techniek en nog wat beter materiaal kan ik nog heel veel tijd winnen.”

Eigenwijs

Als buitenstaander zou je zijn sportieve wapenfeiten extreem kunnen noemen. Zelf ziet hij dat anders. “Ik wil elke dag een betere versie van mezelf worden. Om dat voor mezelf te tonen, moet ik strijden met andere sporters die de beste zijn van de wereld. Als ik tiende word en ik heb een goed gevoel over de wedstrijd, dan kan ik net zo happy zijn als wanneer ik hem win.”

“Waar dat vandaan komt? Dat weet ik niet. Misschien mijn eigenwijze karakter. Vóór mijn ongeluk was ik dat ook al. Ik zocht altijd naar een nóg betere oplossing. Ik wilde me fysiek verbeteren, efficiënter werken. Zo van: als ik dan toch bezig ben, doe het dan maar in één keer goed in plaats van twee keer half.”