Hoe judo van Jackie Groenen een betere voetbalster maakte

Jackie Groenen zag hoe haar oud-trainingsmaatje Sanne van Dijke brons pakte op de WK judo. Ooit was de middenvelder van de Oranje Leeuwinnen zelf een talentvol judoka, maar ze koos uiteindelijk voor het voetbal. Mét de lessen van de tatami in haar bagage.

Terwijl de voetbalsters zich in Zeist voorbereidden op het Europees kampioenschap in Zwitserland, streden de judoka’s van TeamNL in Boedapest om de wereldtitels. Het toernooi in de Hongaarse hoofdstad had de speciale interesse van één van de Oranje Leeuwinnen. Jackie Groenen zag hoe haar voormalige trainingsmaatje Sanne van Dijke de bronzen medaille veroverde. “Ik heb het WK een klein beetje gevolgd. Ik heb de wedstrijden van Sanne gekeken en ben blij dat zij in de prijzen is gevallen.”

Meer body

Toen Jackie een jaar of zes was, wilde ze niets liever dan voetballer worden. Maar ze was vrij klein van gestalte. Om zich beter staande te kunnen houden ging ze de tatami op. “Judo kwam er eigenlijk bij als een hobby”, vertelt ze. “Uiteindelijk ben ik er helemaal van gaan houden. Ik wilde wat meer body krijgen en me beter kunnen redden met een vrij klein fysiek. Ik heb daar nog steeds veel profijt van.”

Jackie bleek heel talentvol in het judo. Ze werd een paar maal Nederlands jeugdkampioen in haar gewichtsklasse en won in 2010 een bronzen medaille op het EJK. Ze kwam bij de nationale selectie en dacht zelfs al voorzichtig aan de Olympische Spelen van Rio in 2016. “Bij het Nederlands team heb ik er heel veel uren in gestoken”, herinnert ze. “Ik heb met heel veel talentvolle judoka’s getraind, ook met Sanne. En we hadden een heel leuke coach, meneer De Rooij.”

“In het begin had ik eerlijk gezegd geen ambities in het judo. Ik deed het er alleen maar bij, naast het voetbal. Uiteindelijk vond ik het zo leuk en ging ik ook wedstrijden winnen, dan ga je toch wel aan de Spelen denken.”

Gebroken heup

Toen ze vijftien was tekende Jackie een contract bij de voetbalclub FFC Duisburg, dat speelde in de Duitse Bundesliga. Daarnaast deed ze ook nog steeds aan judo. Maar na verloop van tijd bleek het steeds moeilijker om beide sporten te combineren. “Ik speelde op zaterdag een voetbalwedstrijd en op zondag had ik het Nederlands kampioenschap judo. Daar brak ik mijn heup en toen lag ik er een tijdje uit. Bij de club wisten ze wel dat ik twee sporten deed. Dat was ook gewoon besproken bij mijn contract. Maar toen ik mijn heup brak hebben ze wel gezegd dat ik moest kiezen, want anders werd het te lastig. Toen hebben we de knoop doorgehakt.”

Het werd voetbal. Dat was van oudsher de sport waar haar hart lag. “Gewoon met een groep op pad zijn is echt superleuk”, zegt ze. “Maar ook met judo ben je echt een team. Want je hebt elkaar heel erg nodig om op de juiste manier te kunnen trainen. Misschien nog wel meer dan bij voetbal. Ik was altijd de lichtste judoka en moest dan trainen met iemand die twee gewichtsklassen hoger zat. Als die niet meewerkte, dan kon ik niet trainen. En bij judo heb je ook echt een teamgevoel als je naar een toernooi gaat.”

“Het enige wat je kunt zeggen is dat de druk bij judo nog groter is. Op het moment dat je op de mat staat, sta je er echt alleen voor. In het voetbal kun je een keer een slechte dag hebben en dan heb je nog tien mensen om je heen die het voor je kunnen redden. Bij judo is dat niet zo.”

Timing en balans

Wat ze als judoka meekreeg, heeft haar tot een betere voetballer gemaakt. “Ik merk daar heel erg veel van”, zegt ze. “Wanneer ik mijn lichaam in het duel moet zetten, wanneer ik een tackle in moet zetten. Judo is echt een supermooie sport en ik ben echt heel erg blij dat ik die twee sporten heb kunnen combineren.”

“Bij judo leer je heel veel over timing en lichaamscontrole, waar je balanspunten zitten, wanneer je je tegenstander uit balans kan brengen. Alles in judo is eigenlijk balans en timing en niet persé kracht. Zoals je ziet ben ik niet heel erg groot, maar ik kan wel mijn duels winnen en dat heeft daarmee te maken.”

Voor een topsporter in de dop is een vroege specialisatie helemaal niet nodig, vindt Jackie. Integendeel. “Ik ben er een ontzettende fan van om meerdere sporten te doen als je jong bent, omdat je meer leert over je motoriek. En dat die niet gebaseerd is op bijvoorbeeld alleen voetbalbewegingen. Judobewegingen zijn heel anders. Ik denk dat het heel erg goed is om je lichaam op meerdere manieren te ontwikkelen als je aan topsport wilt gaan doen.”